school uniformen en andere zorgen/ school uniforms and other problems
Tja en dan wordt het menens. De school uniformen winkel ging gisteren open. Bewapend met een gameboy en een MP3 speler voor de wachttijden gingen we op pad. Buiten kleren passen met ongeveer 90 % luchtvochtigeid is geen pleziertje zal ik je zeggen. De dames van het winkeltje waren nog druk bezig hun waar uit te stallen en probeerden ook nog eens al die nieuwe mensen van passende kleren te voorzien. Uiteindelijk heeft het ruim twee uur geduurd voordat ik voor alle kinderen ongeveer klaar was. En dan heb ik nog geeneens alle winteruitrusting binnen. Op Youri na kunnen ze nu allemaal redelijk gekleed naar school.
Daarna was het toch echt tijd om eens af te koelen in het zwembad van de club. Alhoewel afkoelen? De water temperatuur wordt bij de ingang van het zwembad waar je je badlakens overhandigd (?) krijgt netjes op een bordje bijgehouden. Het is geen verwarmd zwembad maar de temperatuur was 29 graden, zo warm is het zwembad in onze achtertuin in Sydney nog nooit geweest. Maarja, het was wel gezellig. Ik was er met een ander nieuw duits/nederlands/spaans gezin en toen we ons eenmaal lekker hadden geinstalleerd hebben we ook meteen kennis gemaakt met andere mensen die ook wel benieuwd waren naar die nieuwe mensen in het water. We hebben staan kletsen met een braziliaanse, een italiaanse, een belgische en een aantal nederlandse dames. Almudena (de andere nieuwe) en ik waren wel een beetje overweldigd door de spontaniteit van de mensen die hier wonen, en we hebben het gevoel dat het niet moeilijk wordt om hier andere mensen te ontmoeten. Voor mijn gevoel heerst hier dus ook het echte expat leventje.
Inmiddels hebben we ook al een aantal weken lang twee dagen per week hulp die het huis doorwerkt als ik in het zwembad hang, of sta te zweten in de uniform winkel of een schoenenzaak voor schoolschoenen. Tja het leven is zwaar hier.
Verder moest ik ook onze makelaar weer eens bellen (voor de zoveelste keer), dat vanaf de eerste dag dat we zijn verhuisd we geen mensen meer in de tuin hebben zien werken aan het ons beloofde terras, en ik het nu echt een beetje zat begin te worden. Elke keer weer de uitleg over de regen natuurlijk, maar vandaag gaf ze ons eindelijk het goede nieuws dat ze morgen echt weer gaan beginnen. De makelaar kon ook meteen weer aan de slag want Jelle, mijn lieve kleine man vond het een leuk idee om de "kantoor deur" op slot te doen met de sleutels binnen, er zit namelijk zo'n drukknopje aan de binnenkant waarmee de deur in het slot valt als ie dichtgaat. Morgen komt er maar weer een slotenmaker om er een nieuwe deurknop in te zetten. Ook hebben we hier op het dak drie schotels staan en een antenne maar we hebben helemaal geen ontvangst, maar hoe dat kan of wat we er aan moeten doen weet ook niemand. This is Hong Kong, man! Verder gaat alles goed hoor!

zijn ze niet schattig? Aren't they cute?

ik wil ook een jurk, tuurlijk meissie. And the dress, too.
winter trainings pak. Winter track suit
dit is ongeveer de garderobe, het witte pak is de gym uitrustingthis is the whole set, the white one is for P.E.



Plezier op het vliegende tapijt
de grachtenpandjes dus
Lotte in een romeinse ruine 





Je kunt hem dus de hele dag gebruiken. Je neemt eten mee en dan maar lekker varen. Deze keer ging de tocht naar Dai Long Wan Beach een strand op ongeveer 2 uur varen vanaf Sai Kung. Het zonnetje scheen weer na bijna twee weken regen en we hadden er allemaal zin in. We hebben weer een aantal gezinnen uit HLY leren kennen. Nog even en de kinderen kennen iedereen al als ze over twee weken eindelijk weer naar school gaan.
Dus na twee uur varen kwamen we bij het strand aan. Het was eigenlijk de bedoeling dat de dinghi die aan de boot vastzat volgeladen zou worden met handdoeken, eten en de kleinste kinderen, zodat we op het strand konden picknicken, maar de golven waren een beetje te hoog om met zekerheid alles droog te houden, dus werd er besloten om alleen kleine kinderen mee te nemen en later terug op de boot te gaan eten. De meeste mensen waaronder wij en de kinderen zijn naar het strand gezwommen (toch wel zo'n 150 meter).
Jelle heeft grotendeels aan Tony's nek gehangen en Lotte had een reddingsband mee voor de zekerheid. Achteraf had het heel leuk geweest als we de boogie boards hadden meegenomen, want de golven waren hoog genoeg om lekker te boogieboarden. Er waren zelfs surfers bezig om een aantal golfjes te pakken, natuurlijk niks vergeleken met Bondi of Manly, maar toch. 
Na ongeveer anderhalf uur zijn we weer terug naar de boot gezwommen en hebben heerlijk geluncht. De kinderen gingen later van het bovendek van de boot afspringen en hadden de grootste lol en na dit dagje lagen de kinderen s'avonds afgepeigerd in bed. We hebben ze niet meer gehoord.















Rond half elf hebben we een bootje gehuurd die ons voor HK$ 20 (EUR 2) naar Hap Mun Bay en terug bracht.
Hap Mun Bay is een strandje met een winkeltje waar je parasols kunt huren en wat te drinken kunt kopen. 






