weer thuis

Op Vrijdag is Youri thuis gekomen van camp. We zijn hem gaan ophalen in Sai Kung National Park bij het Camp van Outward Bound, een organisatie die survival camps organiseert voor verschillende groepen, waaronder schoolreizen, teambuilding en management tochten. Het was behoorlijk zwaar. Natuurlijk hadden ze de eerste paar dagen ontzettend slecht weer, maar het programma werd niet gewijzigd. Ze moesten gewoon het hele programma afdraaien zoals van tevoren gepland was. Dat hield in dat ze 'smorgens om half zeven werden gewekt om te beginnen met een sprong van de aanlegsteiger het water in (6 meter hoogte). Nu heeft Youri absoluut geen angst voor hoogte, dat was voor hem dus niet zo erg, maar iedereen moest het doen, ook als je bang was. Verder hebben ze op Dinsdag een hike van 5 uur gedaan in de stromende regen en berg op. Boven aangekomen moesten ze een uur in de regen wachten tot de wagen met de tenten en slaapzakken aankwam die een uur vertraging had vanwege het slechte weer. Per 4 man kregen ze 1 lekkende tent, twee slaapzakken(?) en twee kussens(?). Vervolgens moesten ze hun eigen tenten opzetten, nog steeds in de stromende regen, je kunt je dus voorstellen wat een modderbende dat geweest moet zijn. Youri heeft dus met Toby een slaapzak gedeeld, en Toby heeft Youri z'n arm als kussen gebruikt. Resultaat was dat Youri zijn arm niet meer kon bewegen de volgende ochtend. Ze zijn ook wezen zwemmen, hebben levend monopoly gespeeld, vlotten gebouwd en mee gevaren en gekayakt. Hij had ook flink wat heimwee gehad, iets wat hij niet vantevoren had gedacht te hebben. Hij was in ieder geval blij dat hij weer mee naar huis mocht. Helaas heeft hij zelf geen fotoos gemaakt, ik kan dus alleen maar wat fotoos posten die we hebben gemaakt toen we hem gingen ophalen. Het gaat alleen nu nog even niet lukken, ik heb het inmiddels al vier keer geprobeerd, maar het lukt niet. De fotoos volgen waarschijnlijk later vandaag.

Youri was on school camp last week from Monday to Friday. They stayed at the Outward Bound Camp in Sai Kung National Park. There they organise not only school camps, but also survival camps for companies and teambuilding camps. Needless to say, the kids really had a tough time. Especially since the weather forecasts weren't the best. The first couple of days it was raining continuously, but they didn't change the programme. The first thing they had to do in the morning before breakfast was jump in the water from a 6 meter high jetty. Now Youri is okay with hights, but everybody had to do it, even when they were scared. On Tuesday they had a 5 hour hike uphill in the pouring rain, and when they arrived they had to wait for the truck with the tents for one hour, because it was delayed due to the rough weather. Per four kids they recieved one leaky tent two sleeping bags(?) and two pillows(?). They had to pitch their tents, resulting in a big muddy operation. Youri ended up sharing a sleeping bag with his friend Toby and Toby used Youri's arm as a pillow. The next morning he suffered for his generosity by not being able to use his arm for a couple of hours. They also went swimming, kayaking, playing live monopoly(?) and building rafts and and trying to row a distance with them without sinking. Youri also was quite homesick, something he didn't expect to be. All in all, I am happy he is back and I hope he realises that his life here with mum, dad, Lotte and Jelle is not so bad after all. Somehow I can't seem to be able to post the pictures we made when we picked him up, I will do that later.

share facebook

dagje strand en Youri's kamp

Wij gaan af en toe als het mooi weer is een dagje naar het strand. De tassen worden gepakt en we nemen lekkere dingen mee voor op de bbq. Nu hebben ze hier niet van die super de luxe bbqs zoals in Australie, waar je alleen maar een muntje van 20 cent hoeft in te gooien, maar er zijn wel bbqs . Hier moet je je eigen kooltjes en je roostertje meenemen, maar dan heb je ook wat. Zo gezegd zo gedaan dus.

We hadden een aantal vrienden een email gestuurd, dat als ze naar het strand wilden gaan maar ons niet tegen wilden komen, ze naar een ander strand dan South Bay Beach moesten gaan. We zaten daar dus tussen de duitsers en de fransen die hetzelfde idee hadden als wij, en hun vrienden waren er wel allemaal.

De worstjes en het stokbrood gingen schoon op, de kinderen hebben we de hele dag niet gezien, behalve als ze honger hadden, en het zonnetje die de hele week had geschenen liet zich nu ook weer zien, weliswaar wat bleekjes, maar genoeg om weer een beetje bij te bruinen zonder dat je het strand afzweet.

Zo zit je dus de ene dag in het zonnetje en de volgende dag regent het pijpestelen.

En natuurlijk net op de dag dat Youri met zijn klas naar kamp vertrekt voor 5 dagen. Inmiddels is het dag twee, maar het is nog niet gestopt met regenen en tot en met Donderdag blijft het zo zeggen de weersverwachtingen.

Na een toespraak van de meester konde bus ingeladen worden. We hopen maar dat men erop voorbereid is dat er een aangepast programma is voor als het hondenweer is.

share facebook

Ziekenhuis / hospital

OK, het is alweer een week geleden maar we hadden het nog niet verteld. Vorige week moesten we, of eigenlijk Sandra, met spoed met Jelle naar het ziekenhuis. Het gebeurde op Buddha's verjaardag (2e pinksterdag) een nationale feestdag in HK, ik had het natuurlijk weer verkeerd gepland want ik zat in Bangkok en Sadjee had vrij omdat het een feestdag was.

Om half zes 's avonds belt Thomas op of Jelle mag komen spelen en daarna blijven eten, normaal natuurlijk niet maar omdat het een feestdag was en er geen avond eten gepland was vond San het geen probleem. En binnen het uur kwam er een telefoontje van Alex, Thomas z'n moeder dat ze in de auto zaten om Sandra op te pikken want ze moesten met de jongens naar het ziekenhuis.

Ze zaten met z'n tweeen achterin met een natte doek op de ogen. Ze hadden met glow sticks gespeeld, en er een open gebroken, en de vulling in hun ogen gekregen. Gelukkig bleek dat het spul niet gifitg was maar toch zijn ze naar het ziekenhuis in Tai Po gereden voor een check up. Na ruim een uur wachten in de eerste hulp post werden er een aantal testjes gedaan en bleek dat alles in orde was. San moest een rekening van HKD 100 (Euro 8) betalen en om half negen was ze weer thuis.

In de tussentijd had ze Sadjee gevraagd om eerder naar huis te komen en zat ik in mijn hotel elke 10 minuten te bellen of er nog iets te melden was. Nu weten we dat we er goed aan hebben gedaan om een helper te nemen zodat Sas hulp heeft als zoiets gebeurt en ik ben er weer eens niet.

Gelukkig was het maar een klein ongelukje en hoewel er veel mis is met zijn oren (Oost indisch doof) is er gelukkig niks mis met zijn ogen.

OK, it's more than a week ago but we didn't put nything on the blog yet so this is a good time to give you a little update.

Last week on the national holiday called "Buddha's Birthday" while I was in Bangkok and Sadjee had a day off, Sandra had to go to the hospital with Jelle.

Jelle's friend Thomas called at 5.30 in the afternoon and asked if Jelle could come over and play. As nothing was planned for dinner Sandra agreed. Almost an hour later Alex, Thomas' mother called to tell that they were on their way to pick her up as Jelle and Thomas had an accident and had to go to the emergency room for a check up.

They were sitting in the back of the car with wet towels on their face. They had been playing with glow sticks and broke one, the liquid splashed in their eyes and they started screaming. The package said non poisonous but still the eyes looked very red, according to Sandra, and it's better safe than sorry.

Sandra called Sadjee who jumped into a taxi to rush home and me. I felt absolutely useless in Bangkok.

After waiting for over an hour in the emergency room of Tai Po hospital all kind of tests were done and the outcome was good, no damage or what so ever to the eye. San had to pay HKD 100 (Euro 8) for the treatment and at 20.30 she was back home. Sadjee had put the other two to bed and I was on the phone every 10 minutes asking for news and feeling not very good.

Now we know we made the right decision to take a helper, this was exactly what we discussed that could happen when I was away on business.

Luckily it turned out to be a minor accident and even though he has a problem with his hearing (selective) there is nothing wrong with Jelle's eyes.

share facebook

BBQ

Afgelopen zaterdag hadden wij een klein feestje, de eerste jaarlijkse BBQ bij ons thuis. Niet om een speciale reden maar om van alles en nog wat, ik was 40 geworden, de tuin is klaar, de zomer begon en gewoon omdat we er zin in hadden.

We hadden dertig mensen uitgenodigd, zowel nederlanders als engelsen en alles was geregeld, het was al zo'n twee weken heerlijk weer in HK en de vooruitzichten waren niet te slecht. En wat gebeurt er om 5 uur: de sluizen gaan open en ik bedoel open regen regen en nog eens regen.

Daar sta je met je goede gedrag eerst denk je o een buitje die trekt wel over, maar na anderhalf uur komen de eerste telefoontjes, gaat het nog door nu het zo regent?

Natuurlijk gaat het door wat moet ik anders met al die spare ribs, kippe kluifjes steaks, satees en karbonaatjes doen, het bier komt wel op maar al dat vlees.


Gelukkig belde Maddi en vroeg of we soms wat party tenten nodig hadden nu het een beetje regende? en even later kwamen er drie grote party tenten en werd alles een beetje droger.

De BBQ werd onder de overkapping bij de was machine geduwd en het feest kon beginnen.

De hele avond heeft het geregend en pas om 4 uur toen de laatste mensen weg gingen werd het een beetje droog.

Het was een gezellig feestje, we moesten bier lenen bij de buren want we zaten om 1 uur zonder (en nee geen slechte planning, regen maakt gewoon dorstig), de estate bewaking kwam langs om te vragen of de muziek wat zachter kon (een chinese buur die niet was uitgenodigd had geklaagd) en mensen vroegen waneer de volgende was dat is altijd een goed teken.

Helaas hebben we vergeten fotoos te maken dus moeten we binnenkort het hele verhaal over doen.


Last Saturday we had the first anual Moes BBQ, just because we like BBQ-ing, not because I turned 40, the garden is finished, or anything else, just because we wanted a party.

We invited around thirty people Foreigners and Dutch so everything looked good. The weather had been nice for the last two weeks and the forecast was not to bad. Friday we spend buying too much meat, beer, wine and other stuff, and Saturday we re-decorated the garden, made salads etc. Everything was going as planned till 5 o'clock. Suddenly the sky turned grey and it started to rain and I mean rain, it poored down. At first we thought, just a shower it will clear soon, but after an hour and a half the first phone call came " is it still on?" Off course it's on what do you want me to do with 5 cases of beer 20 bottles of wine and more spare ribs, steaks, skewers lamb chops a small village eats in a year, get your butt over hear now.



Then Maddi called and asked if we would like her to bring 3 party tents so we could cover the garden? 21, 22, 23 yes please that would be nice.



We pushed the BBQ under the covered area next to the washing machines and were good to go. So at the end everything turned out allright, still people got a bit wet as the party tents don't stop the rain forever, and they have seams but by then the alcohol numbed the senses.



It was a good party, we ran out of beer, rain makes you thirsty, but luckily we could borrow a case from some of the guests, the estate security came to ask if we could turn the music down (some chinese neighbour that wasn't invited complained) and people asked when the next party is.



Unfortunatly we forgot to take pictures so we have to do it again soon.

share facebook

hong Kong torch relay

Afgelopen vrijdag hadden wij de grote"eer" om de stad te zijn waar de olympische vlam op Chinese grond terug kwam. En eer staat niet voor niks tussen haakjes.

Hong Kong was en is duidelijk verdeeld over het evenement. Duidelijk is wel dat Hong Kongers zich echt zien als Chinezen uit Hong Kong, en ze zijn echt trots op de olympische spelen en dat moeten ze ook echt zijn, ik zou ook trots zijn als de olympische spelen in Nederland zouden komen.

Maar ze zijn verdeeld over hoe ze er mee omgaan, er is een deel, en die zit vooral in de regering, die zegt het is een feest en we hebben geen ruimte voor protestanten en tijdens de optocht zijn er protestanten voor hun eigen veiligheid, er zijn zelfs mensen op het vliegveld hun visa geweigerd omdat ze bang waren dat ze de boel zouden ontregelen.

Een ander gedeelte is van mening dat dit een perfecte gelegenheid is om dit te doen vanwege de grote media aandacht, wat we natuurlijk gewend zijn in een democratie.

Maar HK is nou eenmaal een democratie zolang China het wil en als Peking het toelaat mag alles.

Ik denk dat het in dit geval duidelijk was dat de regering een goede indruk op China wilde maken en daarom redelijk korte teentjes had en geen risico wilde lopen.

Al met al was het voor mij toch wel een openbaring om te zien dat HK zo chinees is, meer dan ik verwacht had.

Last Friday we had the "honour" to be the first city on Chinese soil to host the olympic flame, and honor should be between brackets, as the people of Hong Kong are divided if it was an honorable performance.

It was interesting to see how there were two camps, both equally proud on having the flame in HK and proud about the Bejing olympics, but very much divided on the surrounding issues.

One camp, the pro China (they are in the government) said that there was no place for protest and visa's were being denied and people arrested "for their own safety" and they said it was a great succes.

The other camp no matter how proud they were on the event felt ashamed that in an international city like HK there is no room for organised protest when China doen't want this.

For me it was funny to see how chinese Hong Kong people think they are, this is something you don't really realise when you are in the expat world, you see mainly educated HK chinese who have been educated in UK and US and not the big part of the other 7 million that call HK home.

share facebook