China deel 2
Aangekomen in Beijing zijn we op weg gegaan naar het hotel om in te checken. We zijn die avond nog uit eten gegaan, maar nu moesten we zeker vroeg uit bed, de wekker zou om half 4 gaan want we zouden naar het vlag hijsen gaan kijken op he Plein van de Hemelse Vrede.
Miss Lin had via haar vriendin, de directrice van de school in Tianjin een brief geregeld waarmee wij op het plein mochten staan.
Normaal wordt het hele plein afgezet voor de ceremonie, maar wij kregen een mooie plek aangewezen op ongeveer 20 meter van de vlaggenmast.
De soldaten brengen de vlag vanuit de verboden stad aan de overkant van de weg naar het plein en met groot ceremonieel aan de vlaggenmast gehangen
en omhoog gegooid. Het volkslied wordt gespeeld en na de ceremonie is er nog een een minuutje om een groepsfoto te maken voordat het plein weer overstroomd wordt door de duizenden mensen die achter de dranghekken moesten staan tijdens de ceremonie. Na dit evenement gingen we terug naar het hotel voor ontbijt en daarna weer meteen de bus in om naar de Great Wall Of China te gaan. Het was ongeveer anderhalf uur rijden naar Badaling, waar we kaartjes kochten voor de muur.
Youri en ik zijn de andere kant opgelopen als de rest van de groep, want de 'populaire' kant was zo gigantisch druk, dat ik daar niet echt veel zin had. Ook de andere kant was nog wel druk, maar een stuk minder.
En zo kon ik ook nog mooie fotoos maken. Op de terugweg naar Beijing hebben we peking eend voor lunch gegeten en hebben we ook nog 's middags het Olympisch Park bezocht, met natuurlijk
het Vogelnest en de
Aquacube.
The Temple Of Heaven dus, een complex met 7 tempels, ontzettend mooi. De kinderen hebben daar nog hun (voor de school in Tianjin) ingestudeerde chinese liedje gezongen en kregen spontaaan applaus van mensen die in de buurt stonden. In het park om het complex heen was het een drukte van belang, door oud en jong werd er veel gedanst, ge-taichi-d, gebadmintond en een spel met een shuttlecock ( een soort badminton shuttle die je elke keer weer omhoog schopt in groepsverband).
Miss Lin heeft ook nog wat chinese tekens voor ons op de straat getekend en daarna was het instappen en wegwezen. De reis was heel indrukwekkend en ik zal nog wel vaker aan mijn sojamelk cappuccino bij de Starbucks terugdenken.
's Avonds werden we in het restaurant van het hotel verwacht voor een diner met de gastfamilies en de buddies van de kinderen. Elk kind had een buddy voor de vier dagen dat we daar waren, dus er moest kennis gemaakt worden. Na de maaltijd zijn we vroeg ons bed ingedoken, want om half 7 ging de wekker weer.
Aangekomen bij de school werden we verwelkomd door de fanfare van de school.
Daarna werden we ontvangen in hun ontvangstruimte en terwijl wij daar zaten te wachten, werden alle kinderen uit de 12(!) year 5 klassen met 40 (!) kinderen per klas heel stilletjes naar het schoolplein geleid. Weer buiten aangekomen weden we ontvangen met applaus. De vlag werd plechtig gehesen en daarna werden we op het podium geroepen voorgesteld aan iedereen.
Als je je voorstelt dat 98% van die kinderen enig kinderen zijn vanwege het een kind beleid is dat best wel indrukwekkend.
De kinderen gingen daarna de klas in met hun buddies en kregen daar les. Om half 12 werd de lunch geserveerd en daarna was de schooldag voor onze kinderen afgelopen. 

China House, het Astor Hotel
en met paard en wagen door historische straatjes waar we ook langs het huis kwamen van Miss. Lin's opa. Zestig jaar geleden was er voor het laatst een foto van haar gemaakt voor dit huis. Laat in de middag gingen we weer terug naar school waar de kinderen opgehaald werden door hun gastgezinnen.
Deze keer was het een wijk buiten da stad waar ze nog op traditionele manier schilderijen maken en daar hebben we ook het huis bezocht van een van de acht grootste families van Tianjin.
Hij trakteerde op taart en Youri mocht helpen de bordjes rond te brengen in de klas. 's middags zijn we naar het historisch museum gegaan en daarna naar een chinese winkelstraat waar we souveniers konden kopen en natuurlijk flink onderhandelen, een van mijn hobbies.


Dus vanochtend om 09.15 stonden we klaar voor de training met de U12 team van de flying Kukris. 


ik kan mij voorstellen dat zijn meester ook soms niet weet wat hij met hem moet. De ene dag een engeltje en de volgende dag een bengel. Een paar dagen geleden wilde hij niet schrijven op school waarna de meester zo wanhopig werd en riep dat als hij niet ging schrijven hij mama wel even zou bellen om hem maar mee naar huis te nemen. Is goed, zegt Jelle alvast genietend van het vooruitzicht naar een vrije dag. Je blijft lachen met die kids.
Lotte en Jelle hebben het zwembad schoongemaakt, jaja. En ik heb de diepvriezer maar weer eens ontdooid in de hitte, het ijs was ook zo gesmolten. Het resultaat was natuurlijk ook weer een bbq 'savonds.


