Darwin, Kakadu NP en Litchfield NP

Hier zijn we dan eindelijk. In de praktijk is het nogal moeilijk verbinding te krijgen in de meeste plaatsen in landelijk Australie. We zijn dus begonnen in Darwin, waar we met uiteindelijk ruim 4 uur vertraging aankwamen. Aan de andere kant wel lekker dat we in plaats van om 4 uur ‘snachts, na achten aankwamen in Darwin International Airport.

Voor wie nu denkt dat International Airport betekent dat je er wel een aantal uur kunt vertoeven, komt van een koude kermis thuis. Er is daar dus helemaal niks, niet om 8 uur ‘sochtends, laat staan om 4 uur ‘snachts. We hebben op Zondag, de dag van aankomst een beetje rustig aan gedaan en zijn later in de middag naar de Mindil Markets gegaan, een markt aan het strand. Ze hadden er van alles, van hoeden, aboriginal schilderijen, sierraden en stoffen tot eettentjes uit alle windstreken. Van Filippijns tot Roadkill, en van Sri Lankaans tot poffertjes.


Als extraatje hadden we ook nog een mooie zonsondergang op het strand.

Op dag twee konden we de camper ophalen waar we 8 dagen mee op pad zouden gaan. Omdat het er bij de Britz verhuurmaatschappij erg druk was en we natuurlijk ook nog boodschappen moesten doen vertrokken we natuurlijk veel te laat uit Darwin.

Gelukkig hadden we van tevoren al besloten dat we geen overnachtingsplekken zouden reserveren, waardoor we gewoon konden gaan en staan waar we wilden. De eerste nacht met de camper zijn we naar Howard Springs gereden, ongeveer een half uur buiten Darwin. Daar kwamen we erachter dat de springs (waar je in mag zwemmen) last hadden van blauw of groen alg en er dus niet gezwommen mocht worden. Dan maar in het zwembad van de camping waar we de laatste plek kregen toegewezen (oeps, we begonnen ons nu toch wel een beetje zorgen te maken over overnachtings plekken). Verder kwamen nu ook de probleempjes met de camper tevoorschijn. Het water lekte onder de keukenkastjes uit, en een van de keukenkast deurtjes viel er steeds uit.

Op dag 3 dus maar besloten dat we terug gingen naar Darwin om het lek te laten repareren, en natuurlijk was het weer druk. Tony is gewoon voorgedrongen en heeft de monteur laten roepen . Anderhalf uur later zaten we er nog en ik begon er al de pest in te krijgen. Ik had op dag twee al wel ruim in Kakadu willen zitten, nu ging ik twijfelen of we dag drie wel zouden halen, het is toch wel ruim drie uur rijden. Na bijna twee uur zijn we eindelijk echt vertrokken, op naar Kakadu.

Op de camping in Jabiru hadden ze gelukkig nog voldoende plek. De kinderen konden niet wachten om daar het zwembad in te duiken. Het water was best fris, maar we konden ze niet tegenhouden. ‘Savonds hebben we gebarbecued, iets wat toch wel zo makkelijk is hier in OZ.

Dag 4 vertrokken we naar Cooinda.

Onderweg was er een uitkijkpunt, waar we wel wilden gaan kijken. Het was een uur en bloedheet en we moeten natuurlijk de berg nog op. De kinderen waren echt niet blij met ons, maar vooruit allemaal mee. Uiteindelijk viel het uitkijk punt een beetje tegen, en weer beneden aangekomen gingen de kids op een bankje zitten en Tony de auto halen. Toen we in Cooinda aankwamen werd er gezegd dat er geen standplaatsen meer waren met electriciteit. We stonden nog bij de ingang te wachten, toen er een tour wagen aankwam die altijd 6 plaatsen met electriciteit reserveren , ze hadden alleen niet gemeld dat ze deze keer met tentjes gingen kamperen waardoor ze de plekken niet meer nodig hadden, wat een geluk voor ons, konden we dus toch met airco slapen.

Om kwart over drie was het ineens paniek in de tent (camper). Waar waren de fototoestellen? Alles overhoop gehaald en er achter komen dat we ze hadden vergeten bij de uitkijkplek, en wel op het bankje waar Tony de kinderen had gelaten toen hij de camper ging halen. Om kwart over vier zou onze Yellow Water cruise beginnen en we moesten nog terug naar Mirrai Lookout om ze te zoeken. Tony heeft nog nooit zo snel met de camper gereden, en daar aangekomen lag er een briefje onder een steen op het bankje dat de cameras waren gevonden door franse mensen. Toevallig zouden zij die nacht ook op dezelfde camping overnachten. Weer terug in Cooinda zijn we meteen naar de receptie. Nee dus, en onze cruise ging beginnen. Gelukkig hadden we het kleine fototoestelletje nog waar we nu dus de fotoos mee hebben gemaakt. Na twee uur waren we terug op de camping weer naar de receptie, maar ze hadden nog steeds niets gehoord. Nu begonnen we ons natuurlijk wel flink zorgen te maken. Na het eten weer langs en eindelijk na de vierde keer navragen, vlak voor sluitingstijd werd er verteld , dat zich een koppel had gemeld die de toestellen had gevonden. Ze werden gebeld en vijf minuten later hadden we onze toestellen gelukkig terug. Ze wilden geen beloning hebben, maar we mochten ze gelukkig wel een drankje aanbieden als dank.

Dag 5, vroeg opstaan want er moest ge4x4d worden, naar de Twin Falls en de Jim Jim Falls waar gezwommen kon worden. De hele dag zouden we onderweg zijn met picknick lunch en wandelen.

Om half acht werden we opgehaald. Er was nog een gezin met drie kinderen bij (Franse mensen) en een ouder echtpaar uit Melbourne. Allereest werd er een heel stuk gereden door de bushbush en door rivierbeddingen. De kinderen genoten wel, zeker las het een beetje ruig werd. Bij de eerste stop (Twin Falls) moesten we een stuk tussen rotsblokken klimmen om bij de onderkant van de waterval te komen. Helaas komn er niet gezwommen worden omdat er zoutwater krokodillen in voorkomen. We hebben daar een tijdje op het strand gezeten een een kopje koffie gedronken die door onze gids was meegebracht.

Er was zelfs warme chocomel voor de kinderen. Terug in de truck zijn we richting de Jim Jim Falls gereden. Ook weer zo’n twee uur hobbelen. Daar aangekomen moesten eerst een stukje lopen, daarna werd de lunch verzorgd door Linds(ey) onze gids. Er waren verse broodjes met ham, kaas of salami en vers gesneden plakjes tomaat, komkommer, paprika en sla. Na de lunch zijn we verder gelopen en ook daar moest er flink geklauterd worden.

Deze keer was het een stuk zwaarder, maar onwijs leuk, en aan het einde was de beloning een koele duik in de billabong onder de waterval.

Om een uur of vier waren we weer terug in Cooinda. Daar moesten we een beetje beginnen met de boel opruimen om de volgende dag weer de terugweg via Litchfield NP aan te gaan.

Dag 6, we wilden nog wel aboriginal rotstekeningen bekijken,

dus gingen we naar Nourlangie. Daar hebben we een kleine wandeling gedaan langs bekende kunst.

Daarna gingen we weer op pad, deze keer naar de Mary River regio. Tijdens de rit besloten we toch maar meteen door te rijden naar de buurt van Litchfield. Dat betekende wel dat we flink wat uurtjes in de camper hebben doorgebracht. In Batchelor aangekomen, zijn we meteen de eerste de beste camping opgereden (helaas niet de beste), maar ze gingen wel de vogels voeren, waar we wat fotoos van hebben gemaakt.

Dag 7

zijn we Litchfield National Park ingereden en hebben daar allereerst de termietenheuvels bekeken,

ontzettende hoge,

en ook magnetische die allemaal de zelfde kant op staan, het leek wel een begraafplaats met allemaal grafstenen. Daarna door naar Florence Falls, waar de kinderen en Tony meteen het water indoken. Via een omweggetje zijn we terug naar de camper gelopen en naar de volgende waterval gereden, waar we eerst met de boodschappen van die ochtend een picknick in elkaar hebben gedraaid en daarna mocht er weer gezwommen worden.

Voor mij was het water toch een beetje te koud,

ik heb lekker met mijn voeten in het water gehangen en genoten van alle mensen die moediger waren dan ik.

Laat in de middag zijn we weer terug gereden naar de camping en weer vroeg naar bed.
Dag 8, vandaag op de agenda stond weer een cruise. Deze keer de Jumping Crocodiles Cruise. Het was een uur rijden, dus na een lekker ontbijt met bacon en eggs gingen we op pad.

We gingen op de elf uur cruise , die een uur duurde en de Jumping Crocodiles hebben we zeker gezien, erg spectaculair, de kinderen vonden het helemaal te gek.

Daarna zijn we weer de camper ingestapt om onze laatste etappe te rijden, terug naar Darwin. Bij de ingang van Darwin zijn we de eerste camping opgereden, helaas geen plek, de volgende ook vol, die daarna had nog wel een plekje maar die plek was wel erg scheef voor een camper. Bij de vierde zag het er wel heel armoedig uit. Dus onze laatste hoop was een camping aan de noordkant van Darwin. Gelukkig, ze hadden nog plek. We hebben nog even gezwommen en daarna geprobeerd naar het strand te komen. Dat is helaas niet gelukt, omdat we te laat zijn vertrokken en te laat zouden zijn voor de zonsondergang.

Dag 9 hebben we de camper weer moeten inleveren. We vinden het eigenlijk wel een prettige manier om te reizen en we denken erover om straks in Cairns ook nog een aantal dagen een camper te huren. Dat zullen jullie vanzelf wel lezen. Om half 3 ‘smiddags hebben we het vliegtuig naar Alice Springs gepakt voor een aantal dagen The Alice, Uluru en Kata Tjuta.

share facebook