Airlie Beach, Mackay en 1770

9, 10 en 11 Augustus stonden eigenlijk grotendeels in het teken van rijden.

Het was natuurlijk de bedoeling dat we op 15 Augustus in Brisbane moesten zijn om de camper weer in te leveren, en met de snelheid waarop wij de eerste 5 dagen hadden gereisd zouden we er in September nog niet zijn. Van Mission Beach zijn we dus vertrokken naar Airlie Beach, de DSsen waren opgeladen en er lagen genoeg boeken en kleurplaten achterin om de kinderen voorlopig wel bezig te houden. 's Avonds dus in Airlie Beach aangekomen en weer een camping opgezocht. We wilden gaan uit eten, maar de taxis hadden geen zin om ons mee te nemen, anders hadden ze de telefoon wel opgenomen. Dus maar aan de overkant in een bistro gegeten en besloten dan maar in het dorp te ontbijten de volgende dag voordat we weer vertrokken.

veilig strandje hoor

Op 9 Augustus dus na het ontbijt weer op pad. Deze dag wilden we niet zover rijden, want we wilden ook nog naar Eungella NP waar er vogelbekdieren te zien waren. We moesten daarvoor in het totaal zo'n 100 km omrijden, en dat moest natuurlijk wel meegerekend worden. Helaas hebben we het Eungella Park niet kunnen bereiken want de laatste 10km gingen steil de berg op en onze camper liet bij de eerst bocht al duidelijk merken dat we dit wel konden doen, maar dan zonder hem. Hij sloeg een paar keer af. We zij dus maar omgekeerd, balend dat we wel de bijna 100 km moesten rijden om erachter te komen dat we ons doel niet gingen bereiken.

Nu was het wel zo, dat als we dit stuk niet hadden gereden, hadden we ook het ontzettend drukke restaurantje met terras nooit gevonden.

Er stonden tientallen autoos en motoren waarvan de eigenaren allemaal van de heerlijke pies kwamen genieten die ze hier verkochten. Het zonnetje scheen, er was luide live muziek, het eten was lekker, 'life is good'.

Na de heerlijke lunch kropen we weer achter het stuur. Bestemming Mackay. We hadden onze zinnen natuurlijk weer op een camping met strand in de buurt gezet. Helaas was die in Mackay al volgeboekt. We konden nog wel op de parkeerplaats staan, maar daar hadden we niet zoveel zin in. Dus nog maar even doorrijden. Sarina Beach gebeld of ze nog een plekje hadden, ja het laatste plekje, dus op naar Sarina Beach. Het bleek een oude camping met oude mensen te zijn, maarja het was maar voor een nachtje. Ook het strand was niet mooi, dan maar weer wat wassen draaien, die berg wasgoed was wel erg hard aan het groeien. Toen kwamen we erachter dat de camping geen drogers had, ohjee.

We hebben de was nog buiten opgehangen, maar we weten zelf ook, dat de was 's nachts al slecht droogt en zeker met temperaturen die zakken naar 4 of 5 graden. De volgende ochtend moesten we toch echt weer gaan rijden, we hebben dus maar lijntjes in de camper gespannen en daar de was aan gehangen. We moesten tenslotte bijna de hele dag rijden. En voor jullie informatie, de was was 's avonds echt droog.

11 Augustus, we hadden besloten om de tip van de Apollo monteur te volgen en naar het dorpje 1770 te gaan. We wilden namelijk allemaal nog een keer genieten van het Great Barrier Reef.

een van mijn favoriete vogels, de kookaburra zat vlakbij ons in een boom

Onderweg maar weer een Woolies ingedoken voor nieuw proviand. We moesten maar weer eens zelf gaan koken, het geld vloog eruit. In 1770 weer op een camping, helaas te laat om nog naar het strand te lopen, dan maar weer de bbq aanzetten voor weer een lekkere maaltijd 'thuis'.

We moesten tenslotte om half zeven ons bed uit om met onze laatste cruise mee te gaan. Deze keer naar Lady Musgrave Island. Onderweg ernaartoe was het kou en ook behoorlijk ruig weer en na mijn laatste ervaring met zeeziekte vreesde ik het ergste. Ook Jelle begon alweer een beetje groen te zien. Helaas werd het niet beter en Jelle en ik begonnen tegelijk onze zakjes weer op te zoeken. Tony gniffelde nog even, maar werd kort daarna ook behoorlijk groen. Uiteindelijk zaten we met z'n vijven naast elkaar om het hardst over te geven. Ik moet zeggen dat Tony ruimschoots heeft gewonnen, de mensen om ons heen werden al ziek als ze alleen maar naar hem luisterden. Youri zei nog, "papa, je klinkt als een doodgaande koe". En bedankt! Toen we eindelijk na anderhalf uur varen aankwamen, werd het water gelukkig rustig omdat we in het binnenrif lagen.

Het was nog steeds wel koud toen we met de glazen bodem boot naar het eiland vaarden om een wandeling te maken onder leiding van een gids. We konden daar weer een beetje op adem komen en ook een beetje opwarmen. Terug bij de boot (die aan een pontoon vast lag) hebben we een beetje gegeten, toen ging het weer stukken beter met ons.

Omdat het zo koud was hebben we toch besloten om wetsuits te huren voor tijdens het snorkelen.

Jelle had het zoals voorzien al naar vijf minuten bekeken en Lotte liet zich na twintig minuten ophalen door het bootje dat rondvaarde om iedereen een beetje in de gaten te houden.

Tony, Youri en ik zijn nog verder gegaan en Youri heeft nog een schildpad aangeraakt die daar zwom. We hebben echt heel erg genoten van het snorkelen tussen de schildpadden en het prachtige koraal. In the Lonely Planet gids stond dat het orgasmisch mooi snorkelen was, en het kwam erg in de buurt. Ondanks dat we ziek waren was dit toch een van de hoogtepunten van onze reis, daar waren Tony en ik het over eens. Geweldig!

De terugweg was geen probleem, dat ging een stuk soepeler, en na een lekkere maaltijd in de camper lagen we allemaal om 9 uur in bed.

share facebook