Shenzhen/Da Fen

Deze is alleen in het nederlands want ik heb geen zin om twee keer onzin te schrijven.

Afgelopen zaterdag ben ik met Bernd een dagje op stap geweest naar Shenzhen en Da Fen.

Bernd woont ook hier met vrouw en dochter en heeft vroeger met San d'r zus Dani gewerkt bij Flying Dutchman, en om het nog gekker te maken zijn moeder heeft dezelfde achternaam als ik, en ik ga niet zeggen wat die is want als je dat niet weet moet je je schamen.

Daarnaast is hij ook nog een aardige pik en hebben we altijd een hoop lol, dus gingen we als twee echte vrienden de MTR in, Bernd droeg een "leuk" schoudertasje met een militaire print die hij van zijn vrouw gehad voor zijn 39ste verjaardag en ik droeg een roze polootje en we waren nogal luid dus tel uit je winst.

Eerst naar Shenzhen om een paar "Rolexen" te kopen. Bernd gaat over een paar maanden terug naar Nederland (naar Marknesse???, quizvraag: Wie weet waar het ligt mag komen eten, Bernd mag niet meedoen) en wilde er een paar kopen voor vrienden en bekenden. Zelf kocht ik er drie, twee voor mezelf (1 Omega en 1 Tag Heuer) en 1 voor Sandra (Armani) om te zorgen dat ze niet ging zeuren als ik terug kwam.

En dat alles voor HKD 140 per stuk ( Euro 12.5) we kregen ook nog twee "leuke" leren armbandjes erbij kado, zou het komen door het schoudertasje of het roze polootje?

Na een taxi ritje kwamen we in Da Fen aan om de schilderijen op te halen die we de week ervoor gekocht hadden. Eerst naar de winkel waar wij het Sydney schilderij hebben laten maken om Bernds "gekke chinees" op te pikken zodat we die naar de lijstenmaker konden brengen.

Kregen we daar even de schrik, de winkel leeg, de muren en plafond naar beneden gehaald en alleen een vrouwtje met een handbeiteltje die natuurlijk geen Engels sprak, na veel handen en voeten begrepen we dat iedereen aan het eten was en dat leek ons ook wel een goed idee.

Dus aan tafel, nou heeft Da Fen niet zo veel restaurantjes, het zijn meer open keukens (alle drie) ze zitten naast elkaar en er staan wat tafeltjes buiten en een koelkast met koud bier. Dus alles wat we nodig hadden, natuurlijk geen kaart in een leesbare taal maar gelukkig was het druk en was er keus genoeg aan de tafeltjes om ons heen.

Terwijl Bernd Mama san langs de diverse gerechten leidde schonk ik het eerste biertje in en belde even met Sas om te vertellen over de lege winkel. De lunch was lekker en voedzaam ik weet nog steeds niet wat we hadden behalve de flat noedels, maar dat maakt niet uit.

Ondertussen viel het ons op dat overal zoveel schilderijen op de grond en op rekjes hingen te drogen en dat was de andere keren toch niet? Het bleek dat een paar dagen daarvoor een overstroming door Da Fen getrokken was en dat veel winkeltjes onder gelopen waren, gehoord van 1 van de weinige engels sprekende verkoopsters, wat natuurlijik weer allerlei ramp beelden opriep van onze schilderijen, drijvend in een kolkende watermassa richting de afvoer. Goed, eerst nog maar een biertje en dan op onderzoek uit.

Eerst terug voor Bernd's chinees en verdomd, de eigenaar was terug en ondanks het feit dat het leek dat er een bom ontploft was in zijn zaak en er met slijptollen, zagen en beton molens gewerkt werd kwamen de "smiling faces with sunflowers" te voorschijn. Bernd begon bijna te huilen van geluk.

Toen naar de lijstemakerij, althans als die er nog was na de overstroming, en ja hoor gelukkig zat dit in het hogere gedeelte en hadden ze geen last gehad, dit denk ik tenminste want de beste mensen spreken alleen Mandarijn, maar ze maken mooie en vooral zware lijsten, alles stond netjes klaar en nadat Bernd nog een tulpen veldje gekocht had om een extra lijst te vullen waren we klaar om naar huis te gaan.

Er was alleen een probleem, de 8 schilderijen wogen samen 150 kg en hoe krijg je dat een taxi in zonder dat hij door zijn veren zakt of met de deuren open moet rijden, om nog maar te zwijgen van de kilometer die je moet lopen van de taxi standplaats tot de metro daarbij twee grens overgangen kruisend, antwoord NIET.

Dus een vervoerder gezocht en gevonden alleen hoe maak je de beste mensen duidelijk waar Hong Lok Yuen is, geen probleem je neemt de telefoon belt naar het management office van Hong Lok Yuen en vraag ze om in het Mandarijn en niet in het Kantonees het adres te herhalen en dan komt alles goed (hoop je).

Na het transportvooraf betaald te hebben, want risico moetje nemen, komt ons Sydney schilderij op (schilderij 200 HKD+ lijst 200 HKD+ transport 100 HKD) op ongeveer Euro 45 thuis afgeleverd. En dat is geen geld.

Op de weg terug vielen we bijna in slaap, maar we moesten haasten om de dames op te pikken in het zwembad van de club, want we moesten met z'n allen naar de Thai want Patrick (een andere Nederlander) werd 40! ja ja, we hebben het zo druk allemaal.

share facebook