Wongowal Station

Afgelopen weekend was het dan zover. Een klant van Tony had ons al eens uitgenodigd om een paar dagen bij hem op Wongowal Station te komen kijken. Wongowal Station ligt in de buurt (nou ja 100 km) van Cobar.

Dat is dus z'n 8 uur rijden van Sydney vandaan.
We hadden met Gary aan de voet van de Blue Mountains afgesproken, en hij zou voor ons uit rijden. De dag begon met regen, veel regen. Maar dat kon de pret niet drukken. De kinderen zaten achterin geinstalleerd met, jawel, de onmisbare DVD speler. Na een aantal rustpauzes onderweg een stop bij de Woolies in Dubbo voor "supplies" waren we klaar voor het laatste stuk. De laatste 50 km waren over stofweg, nu dus modderweg, want ook hier had het geregend, wat heel erg welkom was voor de boeren in de omgeving. Het was het grootste nieuws op TV in ieder geval.

Om ongeveer 8 uur kwamen we aan en na aankomst merkte Tony dat we een lekke band hadden opgelopen. Het kon ook bijna niet anders, we konden natuurlijk niet Gary kwijtraken, die met een vaartje van 75- 80 km per uur over de onverharde wegen scheurde inclusief diepe plassen en wildroosters. Nu heeft hij een 4x4 en wij rijden in onze Mitsubishi 380, die daar natuurlijk niet echt voor gemaakt is.

Robyn en Greg houden de boel in de gaten als Gary of zijn zakenpartner (andere Greg) er niet zijn. Greg is verantwoordelijk voor de koeien en het onderhoud, en Robyn voor het eten en het bewaken van de boerderij als er verder niemand is. Robyn werkt er net 3 weken en voordat ze hier kwam werken heeft ze 21 jaar op verschillende stations gewerkt zonder stromend water en electriciteit. Ze heeft een heel bewogen leven gehad, met woon/werkplekken in heel veel landen waaronder Nederland (ooit eens met prinses Juliana wezen vissen), Duitsland, Italie en Hong Kong waar ze in een weeshuis heeft gewerkt. Nadat ze in '74 op 36 jarige leeftijd terug kwam heeft ze 30 pleegkinderen verzorgd waarvan ze er tijdelijk 15 tegelijk had. Nu werkt ze dus op Wongowal en hoopt dat dit haar laatste huis kan zijn.

Greg is een beetje een loner en kwam op de eerste avond dronken uit de pub, die op ongeveer 15 km afstand ligt. Hij komt natuurlijk niemand tegen onderweg, de enige die hij dood kan rijden is zichzelf of een kangoeroe.

Op zaterdag werden we achterin de ute geladen en kregen we een rondleiding over de station. We zijn langs de dams (waterplekken voor de dieren) gereden om te kijken of er genoeg water in was gevallen tijdens de regen. Alles zag er goed uit en na een snelle lunch bij de homestead gingen we weer verder. Onderweg veel kangoeroes gezien waaronder ook de Big Red dat is een joekel van een kangoeroe die we nog niet eerder hadden gezien. Ook hebben we emoes gezien en de verse sporen van wilde zwijnen. We zijn ook bij de rivier geweest waar de grens van het land aan ligt en zagen dat het gras al begon te groeien na twee dagen met regen. Op de terugweg zagen we dat er een koe die vast zat in het moeras. Haar kalfje stond te wachten op zijn mama maar ze kon er niet uit. We zijn naar het dorpje Louth (20 min rijden) gereden en hebben Greg gebeld dat hij met de ute en touwen moest komen om de koe los te trekken. Hij had daar ook nog eens 35 minuten voor nodig. Jeetje wat een afstanden zeg. Nadat hij er eindelijk was hebben ze de koe eruit getrokken, ze was wel doodop en had nog een hele tijd nodig om bij te komen.

Op de terugweg naar het huis kreeg de ute ook nog eens pech. Het was inmiddels donker en we moesten de laatste 20 kilometer de ute op sleeptouw nemen door het donker, en hij had ook geen licht. En als je een idee wilt hebben hoe donker dat is, moet je je ogen dicht doen zo donker. Het was zo donker dat Tony dacht dat er wat met de achteruitkijkspiegels aan de hand was, hij zag er namelijk niks in. Ik heb nog nooit zo veel sterren gezien als daar. De Melkweg kon je duidelijk zien en alle nevels etc.

Op zondag zijn we weer op de terugweg aangegaan, ik heb echt het idee dat we er veel langer zijn geweest, we hebben ook zoveel gezien en gedaan en ik heb de kinderen geen een keer horen zeggen dat ze zich verveelden. Het was een bijzondere ervaring die niet iedereen te zien krijgt. En ook verblijven in een huis waar je nog naar buiten in de outhouse moet om naar de wc te gaan en waar de honden niet zijn om mee te spelen en waar je op 9 jarige leeftijd leert autorijden omdat je iemand z'n leven wel eens zou moeten redden. Very special.

Last weekend we finally took a customer of Tony up on his offer. He had already invited us to visit him at Wongowal Station for a couple of days. So now we finally went. You can find Wongowal station close (well 100 km)to Cobar that is about an 8 hours drive from Sydney.
We had agreed with Gary to meet him at the foot of the Blue Mountains, and he
would drive in front of us.

The day started with rain, and a lots of it. The children sat in the back of the car with the indispensable DVD player. After a couple of stops underway a stop at the Woolies in Dubbo for
"supplies" we were ready for the last leg of our trip. The last 50 km was a dust road, currently a mud road, because it had been raining here, too. The farmers were very happy and the story about the rain was all over the news.

At approximately 8 o'clock we arrived Tony saw that we had a flat tyre. Of course this was unavoidable as we had to follow Gary, who raced through puddles and potholes with a velocity of about 80 km an hour. Now he drives a 4x4 and we have a Mitsubishi 380, wich of course is not as suitable for these roads as his car.

Robyn and Greg watch the property when Gary and his business partner (other Greg) are not there. Greg is responsible for the cows and the maintenance, and Robyn for the meals and monitoring the farm if there is nobody else. Robyn started working on Wongawal three weeks ago and before that she had been working on farms without any running water and electricity for 21 years. She has had a very intersteing life as she has lived in Holland ( where she once went fishing with princess Juliana), Germany, Italy and in Hong Kong where she worked in an orphange. After she returned in '74 at 36 years of age, she has looked after 30 foster children of which she temporarily cared for 15 at one time Now she works on Wongowal hoping that this will be her last house.

Greg is a bit of a loner, he came home drunk on the first evening after being at the pub which is about 15 km from the homestead. He drove his ute home, at least the only person he can kill is himself or a kangaroo crossing the road.

On Saturday we were loaded in the back of the ute and got a tour of the station. We drove by the dams (water holes for the animals) to check if the rain had filled them up a little. Everything looked fine and after a quick lunch at the homestead we continued the tour. Underway we saw many kangaroos inluding the Big Red which we hadn't seen yet. Also we have seen emoes and the fresh tracks of wild boars. We have also been at the river which is the border of the property, and we saw that the grass had started to grow after only two days with rain.

On the way back we saw that there was a cow stuck in the mud. Her calf stood waiting for his mummy couldn't get out. We drove to the nearest village Louth (20 min drive) to call Greg to bring the ute and ropes so we could drag the cow out of the mud. For Greg this was another 35 minute drive away. Wow, these are real distances. After Greg finally made it they pulled the cow from the mud, she was very tired though and needed a long time to recover.

On the way back home the ute broke down and we had to tow it for about 20 km through the dark, and the ute didn't have any lights.If you want to know how dark that is, just close your eyes. It was so dark Tony thought there was something wrong with his rear view mirrors. He said he couldn't see anything! I have never seen so many starts, you could see the Milky way and a lot of nebula's.

On Sunday we had to leave again to go back to Sydney however we all had a feeling as if we had been there longer. We have seen and done so many things. We have not once heared the children say that they were bored.

It was a very special experience and I don't think that a lot of people will have the chance to have a very small look in the lives of these outback people. And also staying in a house where the toilet is still outside and the dogs are not there to play with and a 9 year old has to learn how to drive a car, because he may have to save somebody's life. Very special indeed.

share facebook