Bali week2

Bali week 2

De tweede week van de vakantie begon mnet een leuk ritje van noord naar zuid, langs de vulkaan en langs de typische Balinese standjes waar ze alles verkopen, van hand geklopte potten en ketels, to benzine in oude frisdrank flessen (geen benzine pomp in de buurt). Fruit stalletjes en natuurlijk eten, wat houden de Balinese van eten, stalletjes met Soto Ayam (kippe bami soep) Nasi of Mie Kampung, Gado Gado, Sate en van meer dan de helft weet je gewoon wat het is want het klinkt als Zondag avond tijdens Studio sport, op de bank met een Nasi Rames en kroepoek (plus een biertje Bintang.)

We hadden geen heel huis voor ons zelf maar verbleven in Villa Chi Chi een complex met vier bungalows, een eetzaal, een paar studioos en een centraal zwembad, niet zoveel privacy als onze eerste villa maar nog steeds een leuke bestemming lekker achteraf, je hebt een scooter nodig om naar de masseur te gaan, en toch vlakbij Kuta Beach als je wilt stappen. Kuta Beach, een mix van Bondi en Lloret de Mar, mooie golven en vooral veel, heel veel toeristen, Ozzies, Engelsen, Nederlanders (natuurlijk) en Russen. Mooie hoge golven maar te snel, te fel, te veel bier, drank en wilde feesten voor ons, een ochtendje springen in de golven is hartsitkke leuk maar daarna snel terug naar de rust van de villa.

Thijmen was jarig en mocht een wens doen, hij wou graag een ritje maken op een olifant en zo gezegd zo gedaan met het hele spul de bus in voor een rit naar een olifanten opvang park. In Indonesie had je vroeger heel veel olifanten maar ze zijn steeds minder nodig voor werk en in het wild zijn ze niet meer gewenst omdat "wij" steeds meer ruimte nodig hebben. Gelukkig zijn er steeds meer mensen die zich het lot van deze beesten aantrekken en proberen de lokale bevolking te onderwijzen.

Toch is het wel een beetje genant dat als de wihoed vraagt of dit de eerste keer is op een olifant dat je zegt "Nee ik heb het al gedaan in Sri Lanka en Maleisie, en Youri roept dan "vergeet je Nederland niet?"". Maar goed dit was een lange rit van bijna een uur door de jungle en Thijmen was heel blij met zijn verjaardags kado.

Op de terugweg langs Balinese schilderkunsten, houtsnijwerken en een "art markt" leek een beetje op Shenzen en je zag San opfleuren. Speciaal toen we er achter kwamen dat ze tijdelijke tattoos verkopen. Aan het begin van de vakantie had Anna ons namelijk verteld dat ze altijd al een tattoo had gewild (????) en niet zomaar ergens, tussen de schouderbladen of onder aan de rug (dubbel ???) En wat zou je dan willen Anna?, je raadt het nooit, niet een vlinder, niet de naam van haar man of een portret van haar favoriete zanger maar een pelikaan. Een pelikaan en dat is ook waar het problematisch werd. Hoe Sas ook probeerde uit te leggen wat een pelikaan was, hoe vaak de mannetjes naar een foto van het internet keken van een pelikaan, op het moment dat ze gingen tekenen leek het op een eend met een grote bek of een pelikaan met het lichaam van een zeemeeuw, Sorry Anna geen tattoo vor jou.

We bezochten Uluwatu, een van de Sad Kahyangan (six temples of the world) wat bij zonsondergang heel spectaculair kan zijn alleen wij hadden pech met de bewolking. We hebben hier wel de beroemde Kecak en vuur dans bezocht waar het verhaal van de Princes Sita, haar ontvoering en de redding door haar man Rama en de witte aap Hanoman wordt uitgebeeld door Balinese dansers begeleidt door het geluid van rond de 70 zangers en geen andere instrumenten.

Natuurlijk hebben we overal lekker gegeten, heerlijk gegrilde vis en kreeft op het strand van Jimbaran en Babi Ketjap op Echo beach.

Oud en nieuw vierden we zonder Youp maar met Carcasonne en een koud buffetje, na de champagne en knallers lagen we rond 12.15 in bed.

De volgende dag ging de groep (zonder Tony en Lotte) op visite by Gabriele, Tore's jongste broer die Maitre d'Hotel is op een cruise schip dat toevalig Bali aandeed. Daarna gingen de jongens werken in de lokale zout productie en toen was het dan toch zover, de vakantie zit erop, o ja op de laatste dag nog een nieuw bed en een lage kast gekocht die naar Singapore worden verscheept.

Bali een mooi eiland, een aanrader, mensen lachen, zijn gemeend behulpzaam, spreken redelijk engels en met handen en voeten kom je een heel eind. Mooie natuur lekker eten en nog een hoop plekkies met echte rust. ja Bali erg leuk.


Bali week 2 started with a 3 hour drive from the North to the South. It's only 80 kilometers on the map but it is way more than just driving. The trip on it's own is an adventure passing all kinds of road side shops where they sell gasoline in old milk bottles, the most exotic fruits you will ever see and smell (Durian) and ofcourse food, Balinese like all Asians love food and everything is about food. At the road side stalls you can but sate, Soto Ayam (chicken noodle soup) Nasi Kampung and other delicious stuff. We passed some very beautiful rice paddies but unfortunatly they just harvested them so they were dry.


Our residence for the second week was Chi Chi's villa, An open villa complex run by a Belgian guy (who we didn't see) and his Sumatran wife Chi Chi, hence the name. The complex consisited of a couple of small bungalows around a central pool a open villa where Chi Chi lved and a couple of studios. Dani en Johan and we occupied two of the four bungalows and Anna and Tore took one of the first floor studio's. The bungalows had a kitchenette so we could cook our own brekkie and dinner if we wanted. The pool looked nice but it was different than our old villa less privacy but still pretty damn nice.

The south is known for it's touristic spots, Kuta Beach being probably the most well known for the nice waves, and we went there one day but it is not our cup of tea. The waves are nice but the rest is just like Lloret de Mar, busy busy busy with bars, disco's restaruants, tour operators and a lot of Aussies, Poms and Ivans. Again we liked playing in the waves but after one morning we were glad to go back to the villa and the pool.

As it was Thijmens birthday on the 29th he was allowed to make a wish and he wanted to ride an elephant, so we rented two buses and went to the Elephant park for a nice day and a long trip through the jungle on the back of an elephant.

On the way back we stopped at an art market where people were selling temporary tatoos. We learned something about our mother (in law) we never knew. She always wanted a tattoo, and not a common tattoo but a tattoo of a Pelican between the shoulder blades or at the bottom of the back (yes really). You see people never stop to surprise you. We had one small problem Balinese people don't know what a Pelican is, don't know what it looks like, but Sandra went into her Senzhen mode and started to explain people what we wanted, send them to the internet, had them made sketches etc etc, at the end we had the head of a Pelican with the body of a seagull which just didn't look nice, Sorry Anna no tattoo from Bali for you.

Then there was ofcourse our scooter accident (Tony did get his Bali Tattoo, no visit to Bali is complete without a scar) which limited the mobility of both Lotte and Tony but we still went out to do cool stuff.

We visited Uluwatu where we saw the Monkey temple and the famous Kecak fire dance where there is no orchestra but the music is made by a choir of around 70 men bringing themselves in a sort of trance while sitting around a fire. In themean time the dancers show the story about a princess called Sita that was being hi jacked by a evil wizzard Rahwana and was found back with the help of the white monkey Hanoman and the Garuda bird. We had some good seafood at the beach after that freshly caught and grilled to perfection.


New Years Eve was nice as well we prepared all kinds of little snacks, we played Carcasonne and at twelfe we kissed, drank Bosa Champagne and fired a couple of Roman candles into the air and went to bed at 12.15.


On the first of January we (except Tony and Lotte) visited the cruise ship of Gabriele, Tore's youngest brother which was in Padang Bai, they got the grand tour and an excellent lunch onboard. On the way back the kids had a go at the local Sea salt production.

On the last day of our holiday we bought a new bed and low cabinet and that was the end of the two week Bali dream.

I must say it was great and makes you appriciate Asia even more than we already did. All people were smilling and willing to help, explain what they were doing and of course they try to make some money but not in the pushy way you see sometimes. Yeah Bali a place to visit again.

share facebook